Mhd. Gesamtlemmaliste/Belegarchiv
  Kontextlänge: Wortformen  

  Belegarchiv/Konkordanz

Die hier aus dem elektronischen Belegarchiv ausgegebenen Stellen bilden den durch halbautomatische Lemmatisierung von digitalisierten Volltexten gewonnenen Kern einer umfassenderen Beleggrundlage, die für die Ausarbeitung des Mittelhochdeutschen Wörterbuchs verwendet wird. Bei der Benutzung des elektronischen Belegarchivs ist stets zu beachten, dass es Stellen enthalten kann, die anderen Stichwörtern zuzuordnen sind.

rücke stM. (191 Belege) Lexer Lexer-Nachtr. BMZ Findeb.  

Albrant 2,12 do mitte: so wirt ys gesunt. //Welch ros eynen czubrochyn r#;eocke hot, so b#;eurne alde solyn czu puluere unde wirf den
Albrant 3,40 dem tu daz selbe. //Welch ros czubrochyn ist uf dem r#;eucke, so nym eynen nuen topf unde volle den halp mit
Albrant 3,55 swyns mist puluer ouch unde wirf dem pherde uf den r#;eucke. ad idem: nym hamir slag unde rip den cleyne unde rere
Barth 131, 17 der ubelen fiuhte ze vil, daz si rinnet durch den rucke in daz houbet unde in allen ir lîb, sô muozen
Barth 132, 28 ist in alsô wê, als in ein spiz durh den ruke gê. Des siechtuomes sol man sus helfen. Nim ein chalch,
Barth 134, 33 in grôzem siechtuome, vervellet im danne der bouch an den ruke unde erlustet in deheins dinges, hât er danne chalten sweiz,
Barth 153, 22 sô nim des pluotes unde bestrîch die schulter unde den rükke dâ mit unde wasch daz pluot aver in drin tagen
Barth 155, 27 sî: dir wirt baz. Swem in die sîten, in den rüke, in die hüf geschiuzet, der neme des gîres zesewen huf
BdN 19, 3 auch der hals ze næhst nâch der keln gegen dem ruck. der hals hât vil âdern, durch die vliezent die gaist
BdN 24, 7 und daz fäuht ist senftiger an dem griff. //VON DEM RUCKEN. /Der ruck hât seinen anvanch an dem hals und strecket
BdN 24, 8 fäuht ist senftiger an dem griff. //VON DEM RUCKEN. /Der ruck hât seinen anvanch an dem hals und strecket sein leng
BdN 24, 10 leng unz an die mistporten, und der dorn, der den rucken zesamen helt, ist auz vil painen, diu sint alliu ze
BdN 24, 13 ze paiden seiten zuo gesellt. diu selben pain in dem rucken sint gezalt nâch der zal der ripp, und gêt ain
BdN 24, 14 gêt ain langez mark durch diu pain oben in dem ruck von dem hals unz an daz end geleich ainem strick.
BdN 56, 14 der nun sein antlütz kêrt gegen dem himelwagen und den ruck gegen mittem tag, dem ist der stern ze der rehten
BdN 66, 18 engez fenster gêt auf ains zerprochen pfärdes geswer auf dem rucken, ez stirbt, und stürb niht, stüend ez an der weiten
BdN 120, 36 vorn, dâ er krank ist, ain kräuz tregt auf dem ruck und hinten, dâ er die niern tregt, dâ ist er
BdN 135, 19 ir smack müet si. si sint gar hert auf dem ruk, aber unden an dem leib sint si waicher. andreu tier
BdN 135, 31 sô müezent si sich wern. und sô fliegen auf irn ruck sitzent, sô ziehent si die haut in runzeln und klemment
BdN 138, 22 umb, daz in die dorn iht stechen auf des weibels rucke. iedoch sagt man mir, daz weibel leg sich an den
BdN 138, 23 iedoch sagt man mir, daz weibel leg sich an den ruck; des gelaub ich paz, wan daz ist gemachsamer. //VON DEM
BdN 142, 2 wol auf erd und in wazzer und hât ainen rauhen ruck voller herter dorn, die sint lang und sint an der
BdN 142, 22 hertez hâr sam ain pfärt und hât gar ainen herten ruk, sam Plinius spricht. Aristotiles und Jacobus sprechent, daz ez in
BdN 144, 8 der zorn wehset, sô gaiselt er sich selber auf dem ruck mit dem sterz. wenne er wunt wirt, sô behelt er
BdN 144, 28 dar umb mag er sein haupt niht gepiegen auf den ruck. Alexander spricht, daz der leo grôz kraft hab in der
BdN 167, 24 schützen lâg fürht, sô tregt er seineu kint auf dem ruck und setzt alsô seinen leib zwischen den kinden und dem
BdN 173, 11 in die andern vogel anvehtent, sô velt er an den ruk und wert sich mit den fuozkræueln. wer des aufen herz
BdN 188, 8 lâgt dem raub vleizicleichen, der nâch im ist gegen seinem ruck. er hât krank nieren und ain starch prust und vertregt
BdN 209, 2 oder ander vogel laidigen wellent, sô vellt si an den ruck und wert sich mit dem snabel und mit den füezen.
BdN 236, 8 dô komen die delphin und nam in ainr auf den ruck und truog in auz an daz gestat. wenn ain delphin
BdN 238, 22 vier flügel, zwên an seinem antlütz und zwên an dem ruk. mit den vier flügeln vert ez wunderleichen snell von ainer
BdN 238, 29 vernünftiger will. die andern zwên flügel hât er an dem ruk, daz ist an den gemainen kreften der sêl, dâ mit
BdN 247, 8 an daz ertreich smucket, sô ist er oben auf dem ruck erdvar. //VON DEM WALVISCH. /Cete haizt ain walvisch. der ist
BdN 247, 17 die grôzen perg. die walvisch nement dick sant auf den ruck, und sô die schefläut von nôt auf den sant getriben
BdN 248, 20 DEM KREBZ. /Cancer haizt ain krebz. der hât ainen herten ruck, reht sam die kütschdrillen habent. der krebz hât aht füez
BdN 256, 22 ain stimm sam ain rehtz swein. ez hât auf dem ruck dorn, dâ ist vergift inn. aber des visches gall ist
BdN 260, 22 gallen und diu fäuht gêt von der gallen under dem ruck in den âdern zuo dem mund und zuo dem zagel
BdN 261, 24 auz des menschen mark slangen werden und allermaist auz des ruks dorn. Rabanus spricht, daz ze latein vergift als vil gesprochen
BdN 275, 11 und ist goltvar unden an dem leib, aber auf dem rukken ist si grüen. der slangen âtem und ir hûchen ist
BdN 280, 17 irr varb, sam Isidorus spricht, wan si hât auf irm ruk liehtgemâlt augen sam die stern, und dâ von ist stellio
BdN 295, 20 Schott spricht, wenn diu spinn slâf, sô kêr si den ruck gegen der erd und slâf in dem luft hangend an
BdN 389, 18 spricht auch, daz si guot sei dem smerzen in dem ruck und ir einguz ist guot für des zantflaisches smerzen und
BdN 467, 36 stain man vint ain slangen, die ainen aimer auf dem ruk hât oder auf dem zagel ainen raben, der macht seinen
BrZw 7 vnſ in den ſtrig. du lettvſt di arbait uf den rucge1n vnſe1r. vn2de daz #;voge vnder dem merren ſulen vnſ weſe1n
Eckh 5:16, 6 ûf die sehzic mark, die er noch hât und den rücke kêrte den vierzigen, die verlorn sint, und widerbildete sich in
Eckh 5:112, 5 lêre und ze râte gotes und götlîcher wîsheit, kêret den rücke der menscheit und daz antlitze ze gote, kriuchet der muoter
Eracl 1435 doch:/ ez hât vier fulzende noch/ und hât einn guoten rücke,/ ez ist ein edel stücke./ mir ist daz wol kunt,/
Eracl 1479 dînen hals abe!/ man solde dir mit einem stabe/ den rücken wol zerbliuwen./ getorsten wir, entriuwen,/ dû würdest alsô hiute zeroufet,/
Eracl 3603 bestrîchet man sie allenthalben/ an den sîtn und an dem rücke,/ (ezn sî danne ungelücke)/ sie ist anders genesen.’/ sie sprâchen
Eracl 3901 vil lûte ‘mir ist diu huf/ abe und ouch der rücke!/ ô wê dir, ungelücke!/ ich vil unsælec wîp/ hân verloren

Ergebnis-Seite: 1 2 3 4 >>
Seite drucken